kochliwy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔxˈlʲivɨ], AS: [koχlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) mający skłonność do łatwego zakochiwania się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kochliwy kochliwa kochliwe kochliwi kochliwe dopełniacz kochliwego kochliwej kochliwego kochliwych celownik kochliwemu kochliwej kochliwemu kochliwym biernik kochliwego kochliwy kochliwą kochliwe kochliwych kochliwe narzędnik kochliwym kochliwą kochliwym kochliwymi miejscownik kochliwym kochliwej kochliwym kochliwych wołacz kochliwy kochliwa kochliwe kochliwi kochliwe - przykłady:
- (1.1) I tutaj Tadeusz ją zadziwił, sądziła, że będzie nalegał, aby odprawić kochliwego inżyniera, a on nagle obrócił wszystko w żart[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. kochać (się) ndk.
- rzecz. kochliwość ż, kochaś m, zakochiwanie n, kochanek m, kochaneczek m, kochanka ż, kochaneczka ż, kochanica ż, kochanie n, kochankowie, kochany m, kochana ż, kochaniutki m
- przym. kochany, kochaniutki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) maitabera
- białoruski: (1.1) улюблівы
- bułgarski: (1.1) влюбчив
- esperanto: (1.1) enamiĝema
- hiszpański: (1.1) enamoradizo
- nowogrecki: (1.1) ερωτόληπτος
- rosyjski: (1.1) влюбчивый
- źródła:
- ↑ Maria Nurowska, Panny i wdowy: zdrada, 1991, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.