kościec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔɕʨ̑ɛʦ̑], AS: [kośćec], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. mocna kostna i częściowo chrzęstna konstrukcja anatomiczna stanowiąca podporę dla ciała organizmu i nadająca jemu kształt
- (1.2) pot. zespół istotnych elementów określonej całości
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Zachował się niemal cały kościec odkrytego wczoraj australopiteka.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) szkielet, układ szkieletowy
- (1.2) istota rzeczy, rdzeń
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kość ż, kostka ż, kostniak mrz
- przym. kośćcowy, kościany, kostny, kościsty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) skeleton, skeletal system; (1.2) frame, framework
- esperanto: (1.1) ostaro, skeleto
- francuski: (1.1) squelette ż
- hiszpański: (1.1) esqueleto m, osamenta ż
- niemiecki: (1.1) Knochenbau m, Knochengerüst n, Skelett n
- rosyjski: (1.1) костяк n
- włoski: (1.1) scheletro m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.