kiur (język polski)
- wymowa:
- ‹kjur›, IPA: [cjur], AS: [ḱi ̯ur], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cm i liczbie atomowej 96; zob. też kiur (pierwiastek) w Wikipedii
- (1.2) fiz. pozaukładowa jednostka radioaktywności; zob. też kiur (jednostka miary) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik kiur dopełniacz kiuru[1] celownik kiurowi biernik kiur narzędnik kiurem miejscownik kiurze wołacz kiurze - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kiur kiury dopełniacz kiura[1] kiurów celownik kiurowi kiurom biernik kiur kiury narzędnik kiurem kiurami miejscownik kiurze kiurach wołacz kiurze kiury - przykłady:
- (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma kiur?
- (1.2) Skażenie obszaru wynosi jeszcze czterdzieści kiurów na metr kwadratowy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) symbol. Cm
- (1.2) symbol. Ci
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) rzecz. kiurowiec m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) od nazwiska Piotra i Marii Curie
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) curium; (1.2) curie
- arabski: (1.1) كوريوم
- baskijski: (1.1) kurio; (1.2) curie
- białoruski: (1.1) кюрый m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) кюр m
- bułgarski: (1.1) кюрий m; (1.2) кюри n
- czeski: (1.1) curium
- duński: (1.1) curium n; (1.2) curie w
- esperanto: (1.1) kuriumo; (1.2) kurio
- hiszpański: (1.1) curio m; (1.2) curio m
- kataloński: (1.1) curi m
- łaciński: (1.1) curium n
- łotewski: (1.1) kirijs
- macedoński: (1.1) кириум
- niemiecki: (1.1) Curium n; (1.2) Curie n
- rosyjski: (1.1) кюрий m
- rumuński: (1.1) curiu
- słoweński: (1.1) kirij
- ukraiński: (1.1) кюрій m
- włoski: (1.1) curio m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.