kitel (język polski)
kitel (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈcitɛl], AS: [ḱitel], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) lekkie ubranie ochronne noszone w pracy lub w celach higienicznych; zob. też kitel w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kitel kitle dopełniacz kitla kitli / kitlów celownik kitlowi kitlom biernik kitel kitle narzędnik kitlem kitlami miejscownik kitlu kitlach wołacz kitlu kitle - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) chałat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kittel[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) kittel w
- niemiecki: (1.1) Kittel m
- nowogrecki: (1.1) ποδιά ż
- wilamowski: (1.1) kittl̥ m
- włoski: (1.1) camice m
- źródła:
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, cz. 1, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6, s. 292.
kitel (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.