kerning (język polski)
kerning (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɛrʲɲĩŋk], AS: [kerʹńĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• -nk-
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) typogr. regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie[1]; zob. też kerning w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kerning kerningi dopełniacz kerningu kerningów celownik kerningowi kerningom biernik kerning kerningi narzędnik kerningiem kerningami miejscownik kerningu kerningach wołacz kerningu kerningi - przykłady:
- (1.1) Kerning pozwala uzyskać wizualnie jednakowe odstępy między znakami. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) keming
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „kerning” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 67.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.