kenna (język islandzki)
- wymowa:
- IPA: [ˈcʰɛnːa]
- znaczenia:
czasownik przechodni
czasownik nieprzechodni
- (2.1) czuć
- (2.2) kenna til → czuć ból
- odmiana:
- (1-2) að kenna, kenndi, kennt (→ wzór odmiany)
- przykłady:
- (1.1) Vinur minn kennir útlendingum íslensku. → Mój przyjaciel uczy obcokrajowców islandzkiego.
- (1.2) Þeir kenndu honum um ósigur. → Obwiniali go za przegraną.
- (2.2) Konan kenndi til í hægra læri. → Kobietę bolało prawe udo.
- składnia:
- (1.1) kenna e-m e-ð
- (1.2) kenna e-m um e-ð
- (2.1) kenna +D.
- (2.2) kenna til +D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) áfellast
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kennari, kennd, kenning, kennsla
- przym. kenndur
- związki frazeologiczne:
- kenna sér einskis meins • þar kennir ýmissa grasa/þar kennir margra grasa
- etymologia:
- st.nord. kenna
- uwagi:
- źródła:
kenna (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- kena
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) poznać[1]
- (1.2) znać[1][2]
- odmiana:
- (1.2) czas przeszły prosty kannt, imiesłów czasu przeszłego gykannt
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dyrkenna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 303,318. - ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.