kamuflować (język polski)

żołnierz kamufluje się (2.1)
wymowa:
IPA: [ˌkãmufˈlɔvaʨ̑], AS: [kãmuflovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) ukrywać coś pod kamuflażem, upodabniając do otoczenia
(1.2) przen. zręcznie taić coś, stwarzając pozory
(1.3) żart. ukrywać coś

czasownik zwrotny niedokonany

(2.1) ukrywać pod kamuflażem samego siebie
(2.2) przen. taić swoje prawdziwe intencje, zamiary
(2.3) żart. ukrywać się
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
(2.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Długie i gęste futro irbisa śnieżnego doskonale go kamufluje.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kamuflaż m, kamuflowanie n, zakamuflowanie n
czas. zakamuflować
przym. kamuflażowy, zakamuflowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.