jawność (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jawne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) jawność + D.
kolokacje:
(1.1) jawność głosowania / obrad / postępowania / budżetu
synonimy:
antonimy:
(1.1) niejawność, tajność, poufność
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) głasnost
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jawny
przysł. jawnie, jawno
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. jawny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) яўнасць ż
  • niemiecki: (1.1) Öffentlichkeit ż
  • rosyjski: (1.1) явность ż, открытость ż
  • ukraiński: (1.1) явність ż
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jawność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jawność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.