poufność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co poufne; cecha tych, którzy są poufni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik poufność poufności dopełniacz poufności poufności celownik poufności poufnościom biernik poufność poufności narzędnik poufnością poufnościami miejscownik poufności poufnościach wołacz poufności poufności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) poufność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tajność, konfidencjonalność
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. poufny
- przysł. poufnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. poufny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) confidentiality
- francuski: (1.1) confidentialité ż
- hiszpański: (1.1) confidencialidad ż
- niemiecki: (1.1) Vertraulichkeit ż
- węgierski: (1.1) titoktartás, bizalmasság
- źródła:
- ↑
Hasło „poufność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.