intelligence (język angielski)
rzeczownik niepoliczalny
- (1.1) inteligencja (cecha)
- (1.2) informacja wywiadowcza, poufna
- (1.3) książk. byty obdarzone inteligencją
rzeczownik policzalny
- (2.1) wywiad, służby wywiadowcze
- odmiana:
- (1) lp intelligence; blm
- (2) lp intelligence; lm intelligences
- przykłady:
- (1.1) He is a child of average intelligence. → Jest dzieckiem o przeciętnej inteligencji.
- (1.2) The government had intelligence about a potential attack. → Rząd miał informację o potencjalnym ataku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) intelligence on / about / that… → informacja dotycząca…
- (1.2) gather / provide intelligence
- (1.3) extraterrestrial intelligence → pozaziemska inteligencja • artificial intelligence → sztuczna inteligencja
- (2.1) foreign / national / military intelligence → wywiad zagraniczny / państwowy / wojskowy
- (2.1) intelligence agencies / services
- (2.1) counterintelligence → kontrwywiad
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. intelligent, unintelligent
- przysł. intelligently
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
intelligence (język francuski)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) inteligencja
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) intelligence artificielle → sztuczna inteligencja
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) inintelligence
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. intelligent
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. intelligentia z łac. intelligere[1]
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.