inspektor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ĩw̃ˈspɛktɔr], AS: [ĩũ̯spektor], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) urzędnik, który kontroluje pracę instytucji dokonując inspekcji
- (1.2) stopień oficerski w policji
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inspektor inspektorowie / inspektorzy dopełniacz inspektora inspektorów celownik inspektorowi inspektorom biernik inspektora inspektorów narzędnik inspektorem inspektorami miejscownik inspektorze inspektorach wołacz inspektorze inspektorowie / inspektorzy depr. M. i W. lm: (te) inspektory - przykłady:
- (1.1) Gdyby w tej firmie zjawili się inspektorzy PIP, konsekwencje mogłyby być surowe.
- (1.2) Inspektor przeprowadził wizję lokalną miejsca zbrodni.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) inspektor pracy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inspektorat m, inspekcja ż
- forma żeńska inspektorka ż
- przym. inspektorski, inspekcyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. inspector < łac. inspectus[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) inspector; (1.2) officer
- arabski: (1.1) مفتش, محقق
- baskijski: (1.1) ikuskatzaile; (1.2) inspektore
- białoruski: (1.1) інспектар m
- bułgarski: (1.1) инспектор m
- cerkiewnosłowiański: (1.1) перїодевтъ m
- estoński: (1.1) inspektor
- francuski: (1.1) inspecteur m, contrôleur m
- hiszpański: (1.1) inspector m
- niemiecki: (1.1) Inspektor m, Inspekteur m; (1.2) Inspekteur m
- słowacki: (1.1) inšpektor m
- wilamowski: (1.1) inspektor m; (1.2) inspektor m
- włoski: (1.1) ispettore m; (1.2) ispettore m
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Inspekty inspektora, w: Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1987.
inspektor (język estoński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) inspektor
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
inspektor (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) inspektor (osoba dokonująca kontroli)
- (1.2) inspektor (urzędnik, który kontroluje pracę instytucji dokonując inspekcji)
- (1.3) inspektor (stopień oficerski w policji)
- odmiana:
- (1.1-3) lp inspektor; lm inspektora
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.