ino (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
partykuła
- (1.1) gw. tylko
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) – Ino czytasz i czytasz. – Mówiłem mamie, że się nie mówi „ino”. – Ino jak? – Ino „tylko”, yyy, tylko „tylko”[1].
- (1.1) Rzyknij mi ino Hanysku, a co tyż to twój faterek robióm?[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) jeno, tylko
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tylko
- źródła:
ino (język ama)
- wymowa:
- IPA: /enɒ/
- znaczenia:
rzeczownik
ino (język a-pucikwar)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
ino (esperanto)
rzeczownik
- (1.1) zool. samica[1]
- (1.2) pejor. kobieta[2]
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo ino inoj akuzativo inon inojn - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bestivirino
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ino (język ruanda)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.