infinitiv (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) gram. bezokolicznik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik infinitiv infinitivy dopełniacz infinitivu infinitivů celownik infinitivu infinitivům biernik infinitiv infinitivy wołacz infinitive infinitivy miejscownik infinitivě / infinitivu infinitivech narzędnik infinitivem infinitivy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
infinitiv (język duński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) gram. bezokolicznik
- odmiana:
- (1.1) en infinitiv, infinitiven, infinitiver, infinitiverne
- przykłady:
- (1.1) Infinitiv kan stå som subjekt og objekt. → Bezokolicznik może być podmiotem i dopełnieniem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) navnemåde, navneform, skrót inf.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
infinitiv (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) gram. bezokolicznik
- odmiana:
- (1.1) en infinitiv, infinitiven, infinitiver, infinitiverna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.