inercja (język polski)

wymowa:

IPA: [ĩˈnɛrʦ̑ʲja], AS: [ĩnercʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bierne poddawanie się, niechęć do czynu, brak woli podjęcia własnej inicjatywy

(1.2) fiz. zob. bezwładność

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	inercja
dopełniacz	inercji
celownik	inercji
biernik	inercję
narzędnik	inercją
miejscownik	inercji
wołacz	inercjo

przykłady:

(1.1) Pogrążył się w inercji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bierność, bezwładność, niezdarność, niezgrabność, próżniactwo, obojętność, lenistwo, opieszałość

(1.2) bezwładność

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inercyjność ż

przym. inercyjny, inercjalny

przysł. inercyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. inertie < łac. inertia^[1][2] (przedrostek iners oznacza niezgrabny, opieszały, słaby; końcówka -ers od ars, które oznacza sztukę)

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bezwładność

• angielski: (1.1) inertia
• arabski: (1.1) جمود، كسل
• białoruski: (1.1) інерцыя ż; (1.2) інерцыя ż
• bułgarski: (1.1) инерция ż
• duński: (1.1) inerti w
• francuski: (1.1) inertie ż
• hiszpański: (1.1) inercia ż, pereza ż
• łaciński: (1.1) inertia
• nowogrecki: (1.1) αδράνεια ż, απραξία ż
• rosyjski: (1.1) инерция ż

źródła: