ignorować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌiɡnɔˈrɔvaʨ̑], AS: [ignorovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zignorować)

(1.1) pomijać, nie zwracać uwagi

czasownik zwrotny niedokonany ignorować się (dk. zignorować się)

(2.1) nie zwracać uwagi na siebie nawzajem
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Ignorujemy tych, którzy sobie na to zasłużyli.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ignorować ostrzeżenia
synonimy:
(1.1) lekceważyć, bagatelizować, traktować jak powietrze, wulg. olewać
antonimy:
(1.1) interesować się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ignorowanie n, ignorancja ż, ignorant m, ignorantka ż
przym. ignorancki
przysł. ignorancko
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. ignorarenie wiedzieć, nie znać[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 248.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.