gościniec (język polski)

wymowa:
IPA: [ɡɔɕˈʨ̑ĩɲɛʦ̑], AS: [gośćĩńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szeroka droga
(1.2) gastr. zajazd, pensjonat[1], karczma[2]
(1.3) przest. i reg. (Białystok)[3] podarunek z podróży
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Gościńcem maszerowali żołnierze.
(1.2) Zatrzymałam się w gościńcu „Petronelka”.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gościnny mos, gość m, gościna ż, gościnność ż, ugaszczanie n
czas. gościć ndk., ugaszczać ndk., ugościć dk.
przym. gościnny
przysł. gościnnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) czes. hostinec[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gościniec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 255.
  3. Dorota Zdunkiewicz-Jedynak, ABC stylistyki, w: Polszczyzna na co dzień pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2006, s. 75.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.