gołota (język polski)

wymowa:
IPA: [ɡɔˈwɔta], AS: [gou̯ota] ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzad. ludzie biedni[1][2]
(1.2) daw. człowiek biedny[1][2][3]; człowiek nie posiadający żadnego mienia[3][4]; człowiek pozbawiony mienia[3]
(1.3) daw. uboga szlachta nie posiadająca majątku ziemskiego[1][4]; zob. też gołota w Wikipedii
(1.4) daw. zubożały szlachcic, nie posiadający majątku ziemskiego[1]
(1.5) daw. golizna[2][5]
odmiana:
(1.1-5) [1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) biedota, gmin, ubodzy
(1.2) daw. hołota[2], daw. gołotka[2], daw. hultaj, nieosiadły, daw. obdartus[3][5]
(1.5) daw. gołość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 Hasło „gołota” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. II, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 1224.
  2. 1 2 3 4 5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 742-743.
  3. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gołota” w: Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 7, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–, s. 529-530.
  4. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gołota” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
  5. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gołota” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 869.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.