finisz (język polski)
finisz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈfʲĩɲiʃ], AS: [fʹĩńiš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) sport. najbardziej zacięty, ostatni odcinek wyścigu, biegu, rozgrywający się tuż przed metą
- (1.2) przen. końcowa część jakiegoś przedsięwzięcia lub wydarzeń
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik finisz finisze dopełniacz finiszu finiszy / finiszów[1] celownik finiszowi finiszom biernik finisz finisze narzędnik finiszem finiszami miejscownik finiszu finiszach wołacz finiszu finisze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. finiszowanie n, finisaż mrz
- czas. finiszować
- czas. finiszowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang.[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) фініш m
- bułgarski: (1.1) финиш m
- niemiecki: (1.1) Spurt m
- rosyjski: (1.1) финиш m
- ukraiński: (1.1) фініш m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 119.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.