figowiec (język polski)

figowiec (1.2)

wymowa:

IPA: [fʲiˈɡɔvʲjɛʦ̑], AS: [fʹigovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) syst. dendr. Ficus^[1], rodzaj roślin z rodziny morwowatych; zob. też figowiec w Wikipedii

(1.2) syst. dendr. Ficus carica^[2], figowiec pospolity, roślina rodząca figi

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	figowiec	figowce
dopełniacz	figowca	figowców
celownik	figowcowi	figowcom
biernik	figowca	figowce
narzędnik	figowcem	figowcami
miejscownik	figowcu	figowcach
wołacz	figowcu	figowce

przykłady:

(1.1) Znanych jest ponad sto gatunków figowców.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fikus

(1.2) figa, drzewo figowe

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. figarnia ż, figa ż

przym. figowcowy, figowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fig tree, fig; (1.2) fig tree, fig
• baskijski: (1.2) pikondo
• białoruski: (1.1) фікус m; (1.2) фігавае дрэва n, інжыр m, смакоўніца ż
• bułgarski: (1.1) смокиня ż; (1.2) смокиня ż
• czeski: (1.1) fíkovník; (1.2) fíkovník
• duński: (1.1) gummitræ n; (1.2) gummitræ n
• esperanto: (1.1) figarbo, figujo
• francuski: (1.1) ficus m; (1.2) figuier m
• hiszpański: (1.1) ficus m; (1.2) higuera ż
• łaciński: (1.1) ficus m/ż; (1.2) ficus m/ż
• niemiecki: (1.1) Feige ż, Feigenbaum m; (1.2) Feige ż, Feigenbaum m
• nowogrecki: (1.1) φίκος m; (1.2) συκιά ż
• rosyjski: (1.1) фига ż, фикус m; (1.2) фикус m
• szwedzki: (1.1) fikonträd n; (1.2) fikonträd n
• ukraiński: (1.1) фі́кус m

źródła: