faenarius (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do siana[1]
- odmiana:
- (1.1) faenari|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik faenarius faenaria faenarium faenariī faenariae faenaria dopełniacz faenariī faenariae faenariī faenariōrum faenariārum faenariōrum celownik faenariō faenariae faenariō faenariīs biernik faenarium faenariam faenarium faenariōs faenariās faenaria ablatyw faenariō faenariā faenariō faenariīs wołacz faenarie faenaria faenarium faenariī faenariae faenaria - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. faeneus, faenilis
- rzecz. faenum n, faenile n, faenilia n, faenisecium n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 252.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.