ekstrawertyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) psych. osoba otwarta, komunikatywna, wykazująca stałe zainteresowanie otoczeniem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ekstrawertyk ekstrawertycy dopełniacz ekstrawertyka ekstrawertyków celownik ekstrawertykowi ekstrawertykom biernik ekstrawertyka ekstrawertyków narzędnik ekstrawertykiem ekstrawertykami miejscownik ekstrawertyku ekstrawertykach wołacz ekstrawertyku ekstrawertycy depr. M. i W. lm: (te) ekstrawertyki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) introwertyk
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ekstrawertyzm m, ekstrawersja ż, ekstrawertyczność ż
- forma żeńska ekstawertyczka ż
- przym. ekstrawertyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. extrovert[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) extravert
- białoruski: (1.1) экстраверт m
- rosyjski: (1.1) экстраверт m
- słowacki: (1.1) extrovert m
- ukraiński: (1.1) екстраверт m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.