dziękczynny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) wyrażający wdzięczność[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dziękczynny dziękczynna dziękczynne dziękczynni dziękczynne dopełniacz dziękczynnego dziękczynnej dziękczynnego dziękczynnych celownik dziękczynnemu dziękczynnej dziękczynnemu dziękczynnym biernik dziękczynnego dziękczynny dziękczynną dziękczynne dziękczynnych dziękczynne narzędnik dziękczynnym dziękczynną dziękczynnym dziękczynnymi miejscownik dziękczynnym dziękczynnej dziękczynnym dziękczynnych wołacz dziękczynny dziękczynna dziękczynne dziękczynni dziękczynne nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Zamówiła mszę w intencji dziękczynnej za uratowanie brata.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) psalm dziękczynny • msza dziękczynna • wota dziękczynne
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziękczynienie n, niedziękowanie n, dziękczynność ż
- przysł. dziękczynnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) děkovný
- włoski: (1.1) di ringraziamento
- źródła:
- ↑
Hasło „dziękczynny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.