druzgotać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zdruzgotać)

(1.1) rozbijać na części przy użyciu wielkiej siły
(1.2) spowodować pogorszenie czyjegoś psychicznego samopoczucia
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IX lub
przykłady:
(1.1) Puklerz wystrzelił z jego ręki jak z balisty, […] ze świstem przeleciał przez całe podwórze, wyrżnął w kroksztyn muru, druzgocąc go w drzazgi[1].
(1.2) Matka również się nie odzywała. Całym jej ciałem wstrząsał tylko urywany szloch, który druzgotał mnie bardziej niż najgorsza nawet awantura[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. druzgot m
czas. podruzgotać dk., zdruzgotać dk.
przym. druzgocący, druzgoczący
przysł. druzgocąco, druzgocząco
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *druzgati z intensyfikującym wrostkiem prasł. *-ot-
por. pol. łomotać, trzepotać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Mirosław Sokołowski, Gady, 2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.