drobić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) pot. dzielić na drobne części
(1.2) pot. stawiać małe, drobne kroki
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.2) Trzymał konia mocno w cuglach, ale ciemny wierzchowiec z białą łatą na piersiach drobił niespokojnie cienkimi nogami[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) drobić chleb
synonimy:
(1.1) kruszyć
(1.2) dreptać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. drobienie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *drobiti → 'dzielić na kawałki'[2]
uwagi:
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) драбіць, драбніць
  • kazachski: (1.1) уату
  • rosyjski: (1.1) дробить
  • ukraiński: (1.1) дробити; (1.2) дріботіти
  • wilamowski: (1.1) broka
źródła:
  1. Tadeusz Konwicki, Bohiń, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „drobić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.