discipulatus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zwolennictwo, naśladownictwo[1]
- (1.2) uczniostwo
- (1.3) klasa (uczniowie)
- odmiana:
- (1) discipulat|us, ~us (deklinacja IV)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik discipulatus discipulatūs dopełniacz discipulatūs discipulatuum celownik discipulatuī discipulatibus biernik discipulatum discipulatūs ablatyw discipulatū discipulatibus wołacz discipulatus discipulatūs - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. discipulo
- rzecz. discipula ż, discipulus m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. discipulus + -atus
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 201.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.