diakrytyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdʲjakrɨˈtɨʧ̑nɨ], AS: [dʹi ̯akrytyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jęz. odróżniający

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	diakrytyczny		diakrytyczna	diakrytyczne	diakrytyczni	diakrytyczne
dopełniacz	diakrytycznego		diakrytycznej	diakrytycznego	diakrytycznych
celownik	diakrytycznemu		diakrytycznej	diakrytycznemu	diakrytycznym
biernik	diakrytycznego	diakrytyczny	diakrytyczną	diakrytyczne	diakrytycznych	diakrytyczne
narzędnik	diakrytycznym		diakrytyczną	diakrytycznym	diakrytycznymi
miejscownik	diakrytycznym		diakrytycznej	diakrytycznym	diakrytycznych
wołacz	diakrytyczny		diakrytyczna	diakrytyczne	diakrytyczni	diakrytyczne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Znakiem diakrytycznym charakterystycznym dla alfabetu języka polskiego jest "ogonek" w literach: "ą" i "ę".

składnia:

kolokacje:

(1.1) znak diakrytyczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. diakryt mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. διακριτικός (diakritikós)

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дыякрытычны
• bułgarski: (1.1) диакритичен
• czeski: (1.1) diakritický
• rosyjski: (1.1) диакритический
• słowacki: (1.1) diakritický
• ukraiński: (1.1) діакритичний

źródła: