demoniczny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌdɛ̃mɔ̃ˈɲiʧ̑nɨ], AS: [dmõńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przen. taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity
(1.2) związany z demonem, dotyczący demona
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie należy imputować globalnemu mocarstwu ani demonicznych, ani imperialistycznych zamiarów pozaplanetarnej ekspansji[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) demoniczny śmiech / uśmiech • demoniczna kobieta • demoniczne spojrzenie / działanie / wpływy
synonimy:
(1.1) czarci, czartowski, diabelski, diabli, diaboliczny, lucyferyczny, mefistofeliczny, mefistofelowy, sataniczny, szatański, upiorny, z piekła rodem
antonimy:
(1.1) anielski, niewinny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. demon m, demonizowanie n, demoniczność ż
czas. demonizować
przysł. demonicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. demon + -iczny < łac. daemon < gr. δαίμων
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Lem, Fiasko, 1987, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.