dēlictum (język łaciński)
- wymowa:
- IPA: /deːˈliktum/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) praw. wykroczenie, uchybienie, przewinienie, występek, zbrodnia, przestępstwo
- odmiana:
- (1.1) delictum, delicti (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dēlictum dēlicta dopełniacz dēlictī dēlictōrum celownik dēlictō dēlictīs biernik dēlictum dēlicta ablatyw dēlictō dēlictīs wołacz dēlictum dēlicta - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) corpus delicti • delictum teloniale
- synonimy:
- (1.1) crimen n
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. delinquo
- przym. deliculus
- rzecz. delictor m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. delinquo
- źródłosłów dla pol. delikt
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.