deklamatorka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta recytująca utwór literacki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik deklamatorka deklamatorki dopełniacz deklamatorki deklamatorek celownik deklamatorce deklamatorkom biernik deklamatorkę deklamatorki narzędnik deklamatorką deklamatorkami miejscownik deklamatorce deklamatorkach wołacz deklamatorko deklamatorki - przykłady:
- (1.1) Trzy deklamatorki wybrały utwory Norwida.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) recytatorka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. deklamować ndk., wydeklamować dk., zadeklamować dk.
- przym. deklamacyjny, deklamatorski, deklamatoryczny
- przysł. deklamatorsko
- rzecz. deklamacja ż, deklamacyjność ż, deklamatorstwo n, deklamatoryka ż, deklamowanie n
- forma męska deklamator m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. deklamator + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: deklamator
- białoruski: (1.1) дэкламатарка ż
- bułgarski: (1.1) декламаторка ż
- rosyjski: (1.1) чтица ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.