długowiekowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdwuɡɔvʲjɛˈkɔvɨ], AS: [du̯ugovʹi ̯ekovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) trwający wiele wieków
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik długowiekowy długowiekowa długowiekowe długowiekowi długowiekowe dopełniacz długowiekowego długowiekowej długowiekowego długowiekowych celownik długowiekowemu długowiekowej długowiekowemu długowiekowym biernik długowiekowego długowiekowy długowiekową długowiekowe długowiekowych długowiekowe narzędnik długowiekowym długowiekową długowiekowym długowiekowymi miejscownik długowiekowym długowiekowej długowiekowym długowiekowych wołacz długowiekowy długowiekowa długowiekowe długowiekowi długowiekowe - przykłady:
- (1.1) Średniowieczny Kościół był matką wielu długowiekowych instytucji (uniwersytetów, zakonów rycerskich) oraz idei (np. czyśćca, świętej wojny)[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) długowiekowa tradycja/historia
- synonimy:
- (1.1) wielowiekowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiek mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. długo- + wiekowy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Dariusz Piwowarczyk, Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.