cyrylica (język polski)

tekst zapisany cyrylicą (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌʦ̑ɨrɨˈlʲiʦ̑a], AS: [cyrylʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. alfabet używany do zapisu niektórych języków słowiańskich; zob. też cyrylica w Wikipedii
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
(1.1) W archiwum było sporo dokumentów na temat naszej miejscowości, niestety większość pisana cyrylicą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Cyryl
przym. cyrylicki, cyrylijski
związki frazeologiczne:
etymologia:
od imienia Cyryl (łac. Cyrillus, gr. Κύριλλος (Kýrillos) – imię św. Cyryla)[2]
uwagi:
por. głagolica grażdanka
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „cyrylica” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.