głagolica (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɡwaɡɔˈlʲiʦ̑a], AS: [gu̯agolʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. najstarszy alfabet słowiański; zob. też głagolica w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik głagolica dopełniacz głagolicy celownik głagolicy biernik głagolicę narzędnik głagolicą miejscownik głagolicy wołacz głagolico - przykłady:
- (1.1) Głagolica została opracowana przez greckiego misjonarza Cyryla jako alfabet języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. głagolicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- chorw. glagoljica[2]
- uwagi:
- (1.1) por. cyrylica • grażdanka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Glagolitic, Glagolitic alphabet
- białoruski: (1.1) глаголіца ż
- bułgarski: (1.1) глаголица ż
- chorwacki: (1.1) glagoljica ż
- czeski: (1.1) hlaholice ż
- niemiecki: (1.1) Glagoliza ż
- rosyjski: (1.1) глаголица ż
- słowacki: (1.1) hlaholika ż
- słoweński: (1.1) glagolica ż
- ukraiński: (1.1) глаголиця ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „głagolica” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.