cynia (język polski)

cynie (1.2)

cynia (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈʦ̑ɨ̃ɲja], AS: [cỹńi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Zinnia L.^[1], rodzaj roślin z rodziny astrowatych; zob. też cynia w Wikipedii

(1.2) bot. ogrod. roślina z rodzaju cynii (1.1), m.in. uprawiana dla ozdobnych kwiatów

(1.3) pot. kwiat cynii (1.2)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cynia	cynie
dopełniacz	cynii	cynii
celownik	cynii	cyniom
biernik	cynię	cynie
narzędnik	cynią	cyniami
miejscownik	cynii	cyniach
wołacz	cynio	cynie

przykłady:

(1.2) Gdy letnie dni stają się krótkie, a wieczory i ranki chłodne, na rabatach rozkwitają cynie. Wyróżniają się nasyconymi barwami i wytworną posturą. Kochają je motyle i pszczoły^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2-3) jakobinka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rodzaj

(1.2) roślina

(1.3) kwiat

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) niem. Zinnia; od nazwiska niemieckiego lekarza, anatoma i botanika Johanna Gottfrieda Zinna^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) zinnia ż; (1.2) zinnia ż; (1.3) zinnia ż
• łaciński: (1.1) Zinnia ż; (1.2) zinnia ż
• niemiecki: (1.1) Zinnie ż
• ukraiński: (1.1) майорець m; (1.2) майорець m; (1.3) майорець m
• włoski: (1.1) zinnia ż

źródła: