cieść (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ʨ̑ɛ̇ɕʨ̑], AS: [ćėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj żeński
- (2.1) daw. synowa[3]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cieść cieście dopełniacz cieścia[3] albo ćcia[2], także tścia[4] celownik biernik narzędnik miejscownik wołacz - (2.1)
- przykłady:
- (1.1) Cieść, to jest żony mojej ojciec […][1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) teść
- (1.2) świekier
- (2.1) daw. niewiastka[3], daw. sneszka[3]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cieścia
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Pod wpływem pojawiania się form deklinacyjnych tścia, tściu, tściem powstała dzisiejsza postać teść, którą z czasem zaczęto odmieniać: teścia, teściowi, teściem itd.[4]
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: teść
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: świekier
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: synowa
- źródła:
- 1 2
Hasło „pokrewieństwa” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903. - 1 2 3 4 Hasło „cieść” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 333.
- 1 2 3 4 Hasło „ciesc” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 304.
- 1 2 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 5.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.