chybiać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈxɨbʲjäʨ̑], AS: ybʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. chybić)

(1.1) o podmiocie nie trafiać do zamierzonego celu
(1.2) o przedmiocie omijać cel
(1.3) nie przynosić zamierzonego skutku
(1.4) gw. (Śląsk Cieszyński) brakować[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Chybiałem za każdym razem, gdy źle złożyłem się do strzału.
(1.4) Zaczyno mi chybiać mlyka, bo Gwiazdula na dobre już przisuszyła[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) chybiać celu
synonimy:
(1.1) pudłować
antonimy:
(1.1) trafiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. chybiony
czas. chybić dk.
rzecz. chybianie n, niechybianie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: brakować
  • angielski: (1.1) miss
  • białoruski: (1.1) прамахвацца
  • hiszpański: (1.1) fallar, errar el tiro
  • nowogrecki: (1.1) αστοχώ
  • rosyjski: (1.1) промахиваться
źródła:
  1. 1 2 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.