buchnąć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈbuxnɔ̃ɲʨ̑], AS: [buχnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. buchać)

(1.1) rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny[1]

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) rzucić się, uderzyć, wykonać nagły ruch[2]

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(3.1) pot. ukraść
odmiana:
(1.1, 2.1) koniugacja Va lub rzad.[3] koniugacja Vc
(3.1) koniugacja Va lub rzad.[3] koniugacja Vc
przykłady:
(3.1) Złodziej buchnął mi portfel.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wybuch m, buchnięcie n, niewybuch mrz
czas. buchać
związki frazeologiczne:
buchnąć w mankiet
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(3.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukraść
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „buchnąć I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „buchnąć II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 1 2 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.