buchać (język polski)

wymowa:
​
podział przy przenoszeniu wyrazu: bu•chać[1]
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) gwałtownie się rozprzestrzeniać
(1.2) wykonać nagły odskok, uderzenie, ruch
(1.3) pot. ukraść
(1.4) daw. wystrzelić, eksplodować
(1.5) gw. (Śląsk Cieszyński)[2] uderzać, machać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. buchanie n, wybuch mrz, buchnięcie n, niewybuch mrz
czas. buchnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „buchać (by)” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 102.
  2. ↑ Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.