biurowiec (język polski)
biurowiec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [bʲjuˈrɔvʲjɛʦ̑], AS: [bʹi ̯urovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) archit. budynek, w którym mieszczą się biura
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biurowiec biurowce dopełniacz biurowca biurowców celownik biurowcowi biurowcom biernik biurowiec biurowce narzędnik biurowcem biurowcami miejscownik biurowcu biurowcach wołacz biurowcu biurowce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) budynek
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biuro n, biurko n, biureczko n, biurwa ż
- przym. biurowy, biurkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. biuro + -owiec[1] lub pol. biurowy + -ec[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) office building, office block
- baskijski: (1.1) bulego-eraikin
- duński: (1.1) kontorbygning w
- luksemburski: (1.1) Bürosgebai n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.