bezecnik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba bezwstydna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezecnik bezecnicy dopełniacz bezecnika bezecników celownik bezecnikowi bezecnikom biernik bezecnika bezecników narzędnik bezecnikiem bezecnikami miejscownik bezecniku bezecnikach wołacz bezecniku bezecnicy depr. M. i W. lm: (te) bezecniki - przykłady:
- (1.1) Powiedz, że jestem bezecnik, zbrodniarz, łajdak, bandyta, ale nie nazywaj mnie oszustem ani szpiegiem![1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bezeceństwo n, bezecność ż
- forma żeńska bezecnica ż
- przym. bezecny
- przym. bezecnie
- przysł. bezecnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. bezecny + -ik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Honoriusz Balzac, Z „Ojca Goriot“, Kraków 1922 (tłum. Tadeusz Boy-Żeleński)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.