banialuka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbãɲaˈluca], AS: [bãńaluḱa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. banialuka banialuki
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. pejor. opowieść zmyślona, nieprawdziwa[1] lub pozbawiona sensu[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik banialuka banialuki dopełniacz banialuki banialuk celownik banialuce banialukom biernik banialukę banialuki narzędnik banialuką banialukami miejscownik banialuce banialukach wołacz banialuko banialuki - przykłady:
- (1.1) Co ty mi za banialuki opowiadasz?! Przecież oboje wiemy, że to nieprawda.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pleść / prawić / opowiadać / wygadywać banialuki
- synonimy:
- (1.1) brednia, niedorzeczność, andron, trele-morele, farmazon, bzdura, duby smalone
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nieprawda
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od królewny Banialuki, bohaterki bajki Hieronima Morsztyna[3], a imię to z kolei od nazwy miasta położonego w Bośni i Hercegowinie Banja Luka[2]
- uwagi:
- zwykle w liczbie mnogiej
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „banialuka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Hasło „banialuka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „banialuki” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.