bachmat (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈbaxmat], AS: [baχmat]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) st.pol. koń wierzchowy
- (1.2) st.pol. hipol. niewielki, wytrzymały koń tatarski[1]; zob. też bachmat w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bachmat bachmaty dopełniacz bachmata bachmatów celownik bachmatowi bachmatom biernik bachmata bachmaty narzędnik bachmatem bachmatami miejscownik bachmacie bachmatach wołacz bachmacie bachmaty - przykłady:
- (1.1) Jechał przodem na karym bachmacie wraz z kilkoma dragonami.
- (1.2) Przesiadła się jednak na Azjowego bachmata, bo dzianet (…) był jednak od bachmata delikatniejszy.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- (1.2) idę na wyprawę, choć bachmata zdobędę • żebyś się twą zdobyczą na bachmata nie utuczył[3]
- etymologia:
- tur. < arab. bahim → czystej maści + tur. at → koń[4]
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- Hasło „bachmat” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.
- ↑ Hasło „bachmat” w: Julian Krzyżanowski, Jan Kochanowski, Dzieła Polskie — Tom Trzeci, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1955, s. 325.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, rozdz. XL.
- ↑ Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Warszawa 1889, s. 9.
- ↑ Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 1991, s. 91.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.