bachmat (język polski)

bachmat (1.1)
wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈbaxmat], AS: [baχmat]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) st.pol. koń wierzchowy
(1.2) st.pol. hipol. niewielki, wytrzymały koń tatarski[1]; zob. też bachmat w Wikipedii
odmiana:
(1.1-1.2)
przykłady:
(1.1) Jechał przodem na karym bachmacie wraz z kilkoma dragonami.
(1.2) Przesiadła się jednak na Azjowego bachmata, bo dzianet (…) był jednak od bachmata delikatniejszy.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
(1.2) idę na wyprawę, choć bachmata zdobędę • żebyś się twą zdobyczą na bachmata nie utuczył[3]
etymologia:
tur. < arab. bahim → czystej maści + tur. atkoń[4]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bachmat” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  • Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.
  1. Hasło „bachmat” w: Julian Krzyżanowski, Jan Kochanowski, Dzieła Polskie — Tom Trzeci, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1955, s. 325.
  2. Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, rozdz. XL.
  3. Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Warszawa 1889, s. 9.
  4. Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 1991, s. 91.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.