kary (język polski)
kary (1.1) (2.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈkarɨ], AS: [kary]
-
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, forma fleksyjna
- (3.1) D. lp oraz M., B. i W. lm od: kara
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kary kara kare karzy kare dopełniacz karego karej karego karych celownik karemu karej karemu karym biernik karego kary karą kare karych kare narzędnik karym karą karym karymi miejscownik karym karej karym karych wołacz kary kara kare karzy kare - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kary kare dopełniacz karego karych celownik karemu karym biernik karego kare narzędnik karym karymi miejscownik karym karych wołacz kary kare - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (2.1) karosz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) wrony, kruczy
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karosz m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. ка́рий (karyj) < tur.[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) moro, negro; (2.1) (caballo) moro m
- nowogrecki: (1.1) μαύρος; (2.1) καράς m
- szwedzki: (1.1) svart; (2.1) rapp w, svart w
- ukraiński: (1.1) карий
- źródła:
- ↑ Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 118.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.