antygen (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ãnˈtɨɡɛ̃n], AS: [ãntygẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) med. substancja, której pojawienie się w organizmie powoduje jego reakcję odpornościową; zob. też antygen w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik antygen antygeny dopełniacz antygenu antygenów celownik antygenowi antygenom biernik antygen antygeny narzędnik antygenem antygenami miejscownik antygenie antygenach wołacz antygenie antygeny - przykłady:
- (1.1) W badanych błonach erytrocytów występują antygeny dwóch rodzajów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. antygenowy
- przysł. antygenowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) n.łac. anti(corporis) + gen(erator) → twórca przeciwciał[1]; zobacz też: anty- i -gen[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) antigen
- baskijski: (1.1) antigeno
- bułgarski: (1.1) антиген m
- czeski: (1.1) antigen m
- francuski: (1.1) antigène m
- hiszpański: (1.1) antígeno m
- kataloński: (1.1) antigen m
- łaciński: (1.1) antigenum n
- niemiecki: (1.1) Antigen n
- nowogrecki: (1.1) αντιγόνο n
- portugalski: (1.1) antígeno m
- rosyjski: (1.1) антиген m
- słowacki: (1.1) antigén m
- szwedzki: (1.1) antigen w
- ukraiński: (1.1) антиген m
- węgierski: (1.1) antigén
- włoski: (1.1) antigene m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „antygen” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.