antrakt (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈãntrakt], AS: [ãntrakt], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) teatr. przerwa między aktami, w trakcie spektaklu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik antrakt antrakty dopełniacz antraktu antraktów celownik antraktowi antraktom biernik antrakt antrakty narzędnik antraktem antraktami miejscownik antrakcie antraktach wołacz antrakcie antrakty - przykłady:
- (1.1) Wykwintny poczęstunek dla widzów Loży Prezydenckiej serwowany jest przed spektaklem bądź w antrakcie[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przest. międzyakt
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przerwa
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) spektakl
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. antrakcik mrz, antraktowość ż
- przym. antraktowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. entracte[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) антракт m
- bułgarski: (1.1) антракт m
- esperanto: (1.1) interakto, paŭzo
- niemiecki: (1.1) Zwischenakt m
- nowogrecki: (1.1) διάλειμμα
- rosyjski: (1.1) антракт m
- ukraiński: (1.1) антракт m
- źródła:
- ↑ Informacje dla widzów, teatrpolski.waw.pl
- ↑ Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Podręczny słownik terminów literackich, wyd. Open, Warszawa 1999, s. 23.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.