alimenciarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌalʲĩˈmɛ̃ɲʨ̑aʃ], AS: [alʹĩmẽńćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. ktoś, kto jest zobowiązany do płacenia alimentów[1]
- (1.2) pot. osoba odsiadująca karę więzienia za niepłacenie alimentów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik alimenciarz alimenciarze dopełniacz alimenciarza alimenciarzy celownik alimenciarzowi alimenciarzom biernik alimenciarza alimenciarzy narzędnik alimenciarzem alimenciarzami miejscownik alimenciarzu alimenciarzach wołacz alimenciarzu alimenciarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) alimentator
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) więzień
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. alimenty nmos, alimenta nmos, alimentator m, alimentariusz m, alimentariuszka ż, alimentacja ż, alimentowanie n
- forma żeńska alimenciara ż
- czas. alimentować
- przym. alimentacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. alimenty + -arz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) аліментшчык m
- rosyjski: (1.1) алиментщик m
- ukraiński: (1.1) аліментник m
- źródła:
- ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 15.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.