adorator (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌadɔˈratɔr], AS: [adorator], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mężczyzna zabiegający o względy kobiety
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adorator adoratorzy dopełniacz adoratora adoratorów celownik adoratorowi adoratorom biernik adoratora adoratorów narzędnik adoratorem adoratorami miejscownik adoratorze adoratorach wołacz adoratorze adoratorzy - przykłady:
- (1.1) Jest zawsze otoczona przez swoich adoratorów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) amant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel; pot. absztyfikant
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adoracja ż, adorowanie n, adorant m
- forma żeńska adoratorka ż
- czas. adorować ndk.
- przym. adoracyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. adorator
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) womaniser
- białoruski: (1.1) паклоннік m
- esperanto: (1.1) adoranto
- francuski: (1.1) adorateur m
- hiszpański: (1.1) adorador m, enamorado m, amante m
- nowogrecki: (1.1) εραστής m
- szwedzki: (1.1) beundrare w
- włoski: (1.1) adoratore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.