adolescent (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌadɔˈlɛsʦ̑ɛ̃nt], AS: [adolescẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) dorastająca osoba[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adolescent adolescenci dopełniacz adolescenta adolescentów celownik adolescentowi adolescentom biernik adolescenta adolescentów narzędnik adolescentem adolescentami miejscownik adolescencie adolescentach wołacz adolescencie adolescenci depr. M. i W. lm: (te) adolescenty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adolescencja ż
- przym. adolescencyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. adolēscō → dojrzeć, dojrzewać; dorastać; wydorośleć
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „adolescent” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
adolescent (język angielski)
przymiotnik
- (1.1) dorastający, dojrzewający
- (1.2) praw. nieletni, młodociany
rzeczownik
- (2.1) człowiek w okresie dojrzewania
- (2.2) młodzieniec
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adolescence
- czas. adolesce
- przysł. adolescently
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
adolescent (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) adolescent
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adolescent adolescenti dopełniacz adolescenta adolescentů celownik adolescentovi / adolescentu adolescentům biernik adolescenta adolescenty wołacz adolescente adolescenti miejscownik adolescentovi / adolescentu adolescentech narzędnik adolescentem adolescenty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cadolescentka
- przym. adolescentní
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
adolescent (język francuski)
przymiotnik
- (1.1) młodociany
- (1.2) młodzieńczy
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) młodzieniec, nastolatek[1]
- odmiana:
- (1) adolescent m, adolescente ż; lm adolescents m, adolescentes ż
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adolescence, adolescente
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.