dojrzewanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɔjʒɛˈvãɲɛ], AS: [doi ̯ževãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) okres życia między dzieciństwem a dorosłością; zob. też dojrzewanie w Wikipedii

(1.2) proces osiągania dojrzałości przez owoc, ser lub wino

odmiana:

przykłady:

(1.1) Ta płyta była w moim środowisku tak niezbędnym atrybutem dojrzewania jak trądzik i masturbacja.^[1]

(1.2) Etylen jest hormonem roślinnym, stymulującym opadanie liści, dojrzewanie owoców, starzenie się roślin.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dojrzewalnia ż, dojrzałość ż

czas. dojrzewać ndk., dojrzeć dk.

przym. dojrzały

przysł. dojrzale

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od dojrzewać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) adolescence; (1.2) maturation, ripening
• arabski: (1.1) مراهقة
• baskijski: (1.1) nerabezaro
• bośniacki: (1.1) adolescencija
• esperanto: (1.1) adolesko
• francuski: (1.1) adolescence ż
• indonezyjski: (1.1) remaja
• japoński: (1.1) 青年期(せいねんき)
• kataloński: (1.1) adolescència ż
• łaciński: (1.1) adolescentia
• niderlandzki: (1.1) adolescentie
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• serbski: (1.1) адолесценција ż
• szkocki gaelicki: (1.2) abachadh m
• włoski: (1.1) adolescenza ż

źródła: