adnotacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌadnɔˈtaʦ̑ʲja], AS: [adnotacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) uwaga, dopisek, przypisek, notatka[1]
- (1.2) inform. w Javie: metadane dodawane na poziomie kodu źródłowego do klas, metod, zmiennych, pakietów i parametrów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adnotacja adnotacje dopełniacz adnotacji adnotacji / przest. adnotacyj[2] celownik adnotacji adnotacjom biernik adnotację adnotacje narzędnik adnotacją adnotacjami miejscownik adnotacji adnotacjach wołacz adnotacjo adnotacje - przykłady:
- (1.1) Urzędniczka zrobiła adnotację na dole strony.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) komentarz, uwaga
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adnotowanie n
- czas. adnotować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. adnotatio < łac. adnotare[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) annotation; (1.2) annotation
- białoruski: (1.1) паметка ż
- esperanto: (1.1) notaĵo, rimarko, piednoto
- japoński: (1.1) 注釈, 付記
- litewski: (1.1) anotacija, išnaša
- łaciński: (1.1) adnotatio ż, nota ż
- ukraiński: (1.1) анотація ż; (1.2) анотація ż
- włoski: (1.1) annotazione ż
- źródła:
- ↑ Elżbieta Sobol, Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005
- ↑
Hasło „adnotacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Podręczny słownik terminów literackich, wyd. Open, Warszawa 1999, s. 10.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.