Włocławek (język polski)

Włocławek (1.1)

wymowa:

​, IPA: [vwɔʦ̑ˈwavɛk], AS: [vu̯ocu̯avek]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, nad Wisłą; zob. też Włocławek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Włocławek
dopełniacz	Włocławka
celownik	Włocławkowi
biernik	Włocławek
narzędnik	Włocławkiem
miejscownik	Włocławku
wołacz	Włocławku

przykłady:

(1.1) Kiedy powróciłam z matką do Włocławka w paryskim kostiumie i nancejskim kapeluszu, pogodzona z Goncourtami i z szarością Luwru, byłam obywatelką świata^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. włocławianin m, włocławianka ż

przym. włocławski, podwłocławski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• chiński standardowy: (1.1) 弗沃茨瓦韦克
• czeski: (1.1) Włocławek
• hebrajski: (1.1) ולוצלבק
• japoński: (1.1) ヴウォツワヴェク
• jidysz: (1.1) וולאָצלאַוועק (wloclawek)
• koreański: (1.1) 브워츠와베크
• łaciński: (1.1) Vladislavia
• niemiecki: (1.1) Włocławek, hist. Leslau n
• rosyjski: (1.1) Влоцлавек m

źródła: